Vandaag breng ik jullie het hondenverslag van de tweede dag in Istanbul. Nou, voor mij was het niet bepaald opwindend, want Papi Edu en oom Javi besloten op verkenning te gaan op plaatsen waar harige vrienden zoals ik niet welkom waren. Dus moest ik in de camper blijven en mijn telepathische vaardigheden oefenen om wat kebab te bemachtigen.

Toen de avonturiers rond 18.00 uur terugkwamen, hadden ze inderdaad heerlijke kip kebab bij zich, maar het trieste nieuws is dat er geen hapje voor mij was. Geen enkel kruimeltje!

Mijn twee helden vertelden me over hun avonturen van de dag, en ik moet toegeven dat ze echte meesters van exploratie zijn. Ten eerste waagden ze zich op een tram die voller was dan een voorraadkast op Driekoningen voor honden. En ik dacht dat drukte alleen voor katten was!

De tram bracht hen naar Sultanahmet, waar ze een kilometerslange rij vonden om de Basilica Cisterne te bezoeken. Maar deze twee slimmeriken vermeden het wachten door online tickets te kopen. Slim als de hond in intelligentietesten!

Ze gingen de Basilica Cisterne binnen, een soort geheime ondergrondse plek waar vroeger water werd opgeslagen. Stel je een gigantisch bubbelbad voor mensen voor, maar zonder warm water! Zoals ze me vertelden, waren ze verbaasd, net als een kat met nieuwe slofjes. Het schijnt een plek te zijn vol zuilen en water, wat in menselijke termen betekent "erg gaaf".

Daarna zetten ze koers naar het Topkapi-paleis, een andere beroemde plek in Istanbul. Het kostte hen een flinke duit, 950 lira per persoon! Dat is als een lening afsluiten om een tennisbal te kopen. Maar die tickets gaven toegang tot het harem. Het harem was als de officiële residentie van de vrouwen en de "speciale vriendinnen" van de sultan. Wat een plek om te daten! Ze brachten een paar uur door in het harem terwijl het buiten stortregende. En alsof dat nog niet genoeg was, gebruikten ze de gelegenheid om in het café hun buik vol te eten. Goede keuze!

Daarna waagden ze zich in andere delen van het paleis, maar ze zagen niet alles omdat, zoals een uitgeputte hond zou zeggen, dat is enorm!

Terug in het campergebied, dit keer met de tram en schone poten, kochten ze de genoemde kebab. En ja, vrienden, ik kreeg geen portie gegrilde kip! Maar goed, ze brachten in ieder geval enkele sappige verhalen mee.

's Avonds maakten we een korte wandeling door de wijk Aksaray (waar het campergebied is). Helaas is dit de laatste nacht dat oom Javi bij ons is, want morgen neemt hij afscheid en keert hij terug naar zijn huis in Valencia. Ik zal zijn knuffels en restjes eten missen!