Wat gaaf om de nacht doorgebracht te hebben in ons huisje op wielen, samen met mijn pappie, hoewel ik ook mijn oom mis. Ik moet bekennen dat we in het begin niet konden slapen omdat ik nog steeds een beetje last had van mijn wonden, of zelfs twee beetjes. En mijn pappie, die staat altijd klaar om voor me te zorgen als ik dat het meest nodig heb. Maar uiteindelijk sliepen we als kampioenen en werden we wakker alsof er geen morgen was! Terwijl ik me overgaf aan de wondere wereld van dromen en het geluid van geblaf in de verte verkende (maar jongens, ik beloof dat ik afstand hield van die ondeugende zwerfhonden), was mijn pappie in zijn "menselijke modus", al die mysterieuze "dingen van hem" aan het doen.

Na het vullen van mijn buikje met mijn eten (dat verdomde voer waar ik geen vreugdesprongetje van maak, maar zo is het nu eenmaal), gingen we op zoek naar een dierenwinkel om mijn medicijnen te bemachtigen. Het was geen gemakkelijke taak, maar omdat mijn pappie een onvermoeibare jager is op dingen voor mij, is het ons uiteindelijk gelukt! Hoewel, ik moet zeggen, op het doosje van mijn medicijn stond duidelijk "katten". Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik ben er vrij zeker van dat ik een echte hond ben, met veel persoonlijkheid!

Daarna maakten we een logistieke stop bij Lidl, en mijn pappie vulde de kar met spullen die zo lekker roken dat mijn neus bijna van mijn snuit sprong. Het goede nieuws is dat we eten hebben om de hele roedel wekenlang te voeden!

Daarna zetten we koers over de Peloponnesos, maar we kwamen niet ver! Na ongeveer 40 minuten spannend "reizen in blik" besloten we te stoppen bij een picknickplek. In theorie zouden we alleen lunchen (hoewel, als je het mij vraagt, was het bijna avondeten), maar mijn vader besloot zichzelf te transformeren in de chef-kok van de camper en al het vers gekochte eten te koken. Nou, ik kan je vertellen dat ik dat gedeelte echt leuk vond. De geur die de lucht vulde was zo heerlijk dat ik er even aan dacht om mijn eigen portie te bestellen. We hebben eten om de apocalyps te overleven!

De tijd vloog voorbij en onze middagpauze veranderde in een culinair avontuur. Ondanks het feit dat deze plek niet de meest adembenemende uitzichten, een dromerig strand, majestueuze bergen of perfecte zonsondergangen heeft (het regent zelfs op dit moment), heeft het zijn stille magie. Dus, terwijl ik ga slapen en mijn pappie nog steeds druk bezig is met zijn bezigheden, stuur ik jullie een grote "wow" vanuit deze rustige hoek op de Peloponnesos.