Ik ben een robothond tegengekomen in Barcelona!

Gisteren besloten we een heel ander avontuur te beleven: een bezoek aan het winkelcentrum in de Plaza de Toros in Barcelona! Ik was samen met mijn trouwe mens, Papi Edu, en onze roedel van de dag: Oom Joan, Tante Wilma en Oom Antonio. De perfecte groep voor een stedelijke expeditie.

Alles ging prima. Ik snuffelde op de grond, zij keken naar etalages… tot ik plotseling iets vreemds zag! Een hond. Maar niet zomaar een hond. Een hond zonder geur. Geen pootafdrukken. Geen hondenadem of likjes. Er klopte iets niet. Voorzichtig liep ik dichterbij, kwispelend maar op mijn hoede. En toen zag ik het… het was een robot-hond.

Ik knipperde een paar keer met mijn ogen om zeker te weten dat ik niet droomde. Hij bewoog, draaide zijn kop en leek me zelfs aan te kijken met zijn glimmende, zieloze ogen. Ik probeerde hem te begroeten op de klassieke hondse manier (een paar sprongetjes en een speelse uitnodiging om achter me aan te rennen), maar niets. Geen enthousiasme, geen snuffelritueel, geen geheime hondencommunicatie. Wat een teleurstelling!

Papi Edu pakte meteen zijn camera om alles vast te leggen, want dit moest gefilmd worden om het te geloven. Hier zijn de video's die hij heeft gemaakt. Oordeel zelf: is dit het begin van een hond-robot-vriendschap of een bewijs dat mensen een beetje doordraaien met hun uitvindingen?

Voor mij is het duidelijk: als het niet ruikt naar hond, is het geen hond.