Dag 130: Lissava - Dunmore

De nacht in het bos van Scaragh was rustig als een lange gaap, behalve een verdwaalde auto die over de nabijgelegen weg reed. Niets om je al te veel zorgen over te maken. Papi Edu was zo blij met de plek dat hij het vijf sterren op Park4Night gaf. Ik denk dat ze de sterren hebben uitgevonden om botten te beoordelen, maar goed, ieder mens heeft zijn eigenaardigheden.

We vertrokken na elf uur en waren binnen tien minuten in Cahir. We parkeerden bij de SuperValu, die gratis parkeren heeft, in plaats van de betaalde parkeerplaats van het kasteel. Plan: het kasteel bezoeken.

Bij de ingang zagen we een blauw pictogram met een hond aan de lijn. Woef, dacht ik, ik ben uitgenodigd! Maar nee. Het blijkt dat ze alleen geleide- en assistentiehonden toelaten. Nou ja, ik draaide me om met mijn staart omlaag en keerde terug naar de camper, als een prins die uit zijn eigen koninkrijk is verbannen.

Papi Edu en oom Joan gingen naar binnen en toen ze terugkwamen waren ze verbaasd. Cahir Castle is een van de best bewaarde kastelen van Ierland. Ze bouwden het in de dertiende eeuw en het weerstond belegeringen, kanonschoten en historische woede zonder in te storten. Het staat op een eiland in de rivier de Suir, wat het moeilijker te veroveren maakte. Ze zeggen dat de torens en muren uit een middeleeuwse film lijken te komen, hoewel ik meer geïnteresseerd was in de eend die ernaast vrolijk zwom. Ze brachten ongeveer driekwartier binnen door zalen, binnenplaatsen en muren te verkennen.

We vervolgden onze reis en een half uur later kwamen we aan in Cashel. We parkeerden op de betaalde parkeerplaats van de Rock of Cashel, hoewel er nergens stond wat het kostte. Mysterie opgelost aan het einde: vier euro vijftig. Het is niet goedkoop, maar ook geen draak die het goud bewaakt.

Ik bleef in de camper terwijl papi Edu en oom Joan naar boven gingen om de ruïnes te bekijken. De Rock of Cashel is een indrukwekkend complex, bovenop een heuvel die de hele vlakte domineert. Daar waren de koningen van Munster voordat St. Patrick arriveerde en, naar verluidt, een klaver gebruikte om de Heilige Drie-eenheid uit te leggen. Het complex heeft een middeleeuwse kathedraal, een ronde toren uit de twaalfde eeuw en de kapel van Cormac, een romaanse parel. Ze brachten een uur door met rondlopen en toen ze terugkwamen vertelden ze me dat het prachtig was geweest, hoewel het er wat winderig was.

We aten in de camper, al op een nabijgelegen parkeerplaats, en zetten toen koers naar Kilkenny. De reis duurde ongeveer een uur. We kwamen om half zeven aan, net toen het parkeren in de stad al gratis was.

We verkenden het centrum te voet en genoten van de sfeer op een zaterdagmiddag. Er was beweging, gelach, groepen jongeren en gezinnen, maar zonder een chaos te worden. We bezochten de Black Abbey, een Dominicaans klooster met eeuwen geschiedenis, en de St. Canice-kathedraal. We zagen hem alleen van buiten, maar hij maakt indruk: een gotische kathedraal uit de dertiende eeuw, met een ronde toren van dertig meter die nog steeds te beklimmen is. Stel je het uitzicht voor. Ik keek ernaar en dacht: "Als ze me laten klimmen, ruik ik zeker alle katten van de stad vanaf daar".

Bijna om acht uur gingen we terug naar de auto en reden tien minuten naar het noorden naar de parkeerplaats van het Kilkenny Biodiversity and Recreation Countryside Park. Het is een geweldige plek, ruim, met slechts een andere camper. Perfect om uit te rusten.

Maar voordat ik werd opgehaald, vond ik mijn paradijs: kleine appels die uit een paar struiken waren gevallen. Het waren perfecte groene ballen om mee te spelen. Ik rende, duwde ze met mijn snuit, ving ze in de lucht. Papi Edu en oom Joan lachten terwijl ik gek werd van mijn geïmproviseerde schat.

Zo eindigde de dag: tussen middeleeuwse kastelen, gotische kathedralen en een gelukkige hond met zijn appels.