Dag 167: Çıralı - Yeşilköy

De plek waar we de nacht doorbrachten, was niet bepaald een luxe hotel, maar wie heeft een zacht bed nodig als je een camper vol plezier hebt? Na onze gebruikelijke ochtendroutine (hier en daar een poot opheffen), stapten we in de auto en na een eeuwigheid van interessante geuren kwamen we aan op een plaats genaamd Mira. Jullie zouden het moeten leren kennen, het schijnt de beste tijd van Sint-Nicolaas van Mira te zijn geweest! We hebben een archeologische site verkend, en geloof me, ik wilde geen minuut in de camper blijven. Gelukkig mocht ik zonder problemen de site betreden, en ik maakte zelfs een harige vriend. Naast het theater vonden we ruïnes van kerken en graven op de heuvel. We konden niet naar binnen in deze gebouwen, maar ze zagen er indrukwekkend uit vanaf beneden. Na ons bezoek hebben mijn mensen zich tegoed gedaan in een restaurant in het dorp, en ik kwijlde bijna bij het denken aan de restjes! Daarna zetten we onze reis voort richting de duinen van Patara. Wat een opwindende plek! Er waren gigantische zandduinen naast het strand... nou ja, dicht bij het strand. Het strand was zo ver weg dat ik niet eens de moeite nam om mijn pootjes nat te maken. Het uitzicht was adembenemend, maar het zand trok me meer aan! Om de nacht door te brengen, kwamen we aan op een paradijselijke plek aan zee. Ze hebben een terras naast de camper opgezet, en ik... nou ja, ik was al in slaap aan het vallen. Na zo'n opwindende dag heb ik mijn welverdiende rust nodig. Woef - fantastisch!