Dag 37: Cairnbaan - Oban - Luss

Vanmorgen begonnen we rustig aan, omdat we het glorieuze moment wilden zien waarop de boten door de sluis gingen. Ik ging weer in toezichtmodus, voor het geval een zeilboot niet goed kon manoeuvreren. Rond elf uur kwamen er drie zeilboten in processie aan, alsof ze naar een nautische parade gingen. Ze gingen samen door de sluis waar we hadden geslapen. Papi Edu monteerde zijn actiecamera, zette hem in de snelle cameramodus en nam het hele proces op.
Eén enkele sluis duurt al ongeveer dertig minuten... en er zijn vijftien sluizen langs het Crinan Canal! Dus als je rekent, doen de boten er ongeveer zeven of acht uur over om het helemaal over te steken. Een rustige wandeling voor wie geen haast heeft, en een nachtmerrie als je nodig moet plassen.

Toen de laatste mast uit het zicht verdween, gingen wij ook op pad, natuurlijk over land. We reden naar het noorden en stopten in Oban, een levendige kuststad. We parkeerden op een betaalde plek direct aan zee, gooiden anderhalve pond in de automaat (nou ja, papi deed dat met de kaart) en gingen de beroemde McCaig's Tower bekijken. Hoewel het een toren heet, kan ik je alvast vertellen dat het net zo'n toren is als ik een kat ben. Het is meer een Romeins Colosseum zonder Romeinen. We gingen omhoog via trappen en hellingen, door een mooie wijk. En toen we boven aankwamen... verrassing: er was een gratis parkeerplaats direct ernaast. Maar dat zei Google niet!

De toren (of Colosseum of wat het ook is) werd gebouwd in opdracht van een zekere John McCaig om lokale steenhouwers werk te verschaffen en tegelijkertijd een familiemonument achter te laten. Het werd nooit afgemaakt, maar het werd wel erg fotogeniek. Vanaf daarboven heb je een prachtig uitzicht op Oban, de haven en de baai met alle eilandjes verspreid in het water. Ik besnuffelde het gras, maakte een foto en we gingen weer naar beneden.

Daarna maakten we een wandeling door de stad en door de haven, waar het behoorlijk druk is: boten, mensen met ijsjes, meeuwen die hun vakbond organiseerden. Toen de tijd van de parkeermeter om was, gingen we weg.

We stopten om te eten bij een lay-by, een van die parkeerplaatsen langs de weg die soms aangenamer zijn dan veel campings. We aten, rustten een beetje en vervolgden onze route. Verderop stopte papi Edu even bij een plek genaamd St. Conan's Kirk. Ik bleef in de auto als waakhond, terwijl hij de kerk bezocht.

Zoals hij me vertelde, is St. Conan's Kirk een rare kerk, een van die kerken die op een betoverd kasteel lijken. Hij werd gebouwd in de 19e eeuw, een mengeling van stijlen en met veel gotische hoekjes. Ze zeggen dat er zelfs de botten van Robert the Bruce (een zeer beroemde Schotse koning, niet een tekenfilmfiguur) in zouden liggen. De kerk geeft een beetje de sfeer van een Dracula-film, zoals veel dingen in Schotland, maar papi vond het leuk.

We gingen verder naar het noorden met de bedoeling om te slapen op een plek die in Park4night als "4x4" was gemarkeerd. Maar toen we aankwamen, was er modder tot aan onze oren en een leger van muggen klaar voor de aanval. We twijfelden geen moment: strategische vlucht. Want het heeft geen zin om op een prachtige plek te zijn als je binnen opgesloten moet leven alsof we in een hondenquarantaine zitten.

Dus reden we verder en kwamen we in het gebied van Loch Lomond, een enorm meer met veel lay-bys waar je kunt parkeren. We kozen er een die wat groter is, zonder uitzicht maar goed beschut tegen de wind. Hier gaan we vannacht slapen: geen muggen, geen modder, alleen een beetje de weg op de achtergrond. Het is rustig, vlak en comfortabel om uit te rusten na de wandeling van vandaag. Nu is het tijd om iets lekkers te eten, ons op te krullen en ons voor te bereiden op weer een dag vol avonturen.