Dag 100: Castlerock - Londonderry - Carrowen

De ochtend begon met mist en kou, dat soort weer dat je je afvraagt of je niet beter onder de dekbed zou kunnen blijven liggen. Maar omdat mijn mensen van het type "kom op, we moeten van de dag profiteren" zijn, gingen we het domein van Downhill verkennen.

Eerst zagen we de Mussenden Temple, geen tempel om te bidden voor snoepjes, maar een soort stenen rotonde met uitzicht op de zee, gebouwd om een bibliotheek te zijn. Ik denk dat de dame die hem liet bouwen de influencer van haar tijd wilde zijn. Daarna kwamen we een ruïne van een paleis tegen (nou ja... nu zijn het vier muren en veel verbeelding), en daarna wandelden we door de Black Glen, een bos dat leek op de set van een mysterie film, maar dan zonder zombies. We eindigden bij het Belvedere, een constructie met uitzichten die ervoor zorgen dat de mensen hun mobieltjes tevoorschijn halen alsof ze professionele fotografen van National Geographic zijn.

Tijdens onze wandeling begon het weer te verbeteren. We keerden terug naar de camper en reden naar Londonderry. Voordat we de stad ingingen, een technische stop: boodschappen doen bij Tesco, benzine voor de auto en... geen snoepje voor mij! Hondenverontwaardiging.

We parkeerden gratis naast een park, aan de andere kant van de rivier, en na het eten staken we de Peace Bridge over, die de twee oevers van de stad verbindt. Hij is modern, gebogen en met veel symboliek van verzoening... hoewel ik denk dat als ze een snackbar in het midden hadden geplaatst, de vrede veel eerder zou zijn bereikt.

In het centrum bezochten we het Guildhall, een gebouw dat zo mooi was dat het leek weggehaald uit een sprookje, met spectaculaire glas-in-loodramen en een toren die vast betere uitzichten heeft dan mijn bedje in de camper (en ik krijg altijd de beste plek). Daarna beklommen we de muur van Londonderry, die rond het hele centrum loopt. Van bovenaf zie je kerken, kanonnen en veel interessante plaatsen. De kathedraal zagen we alleen van buiten, want blijkbaar heb ik geen gezicht van een respectabele bezoeker (ongerechtigheid nummer twee van de dag).

Daarna daalden we af naar de wijk Bogside, waar de muurschilderingen staan die verband houden met de Troubles. Daar staat de beroemde Free Derry Corner, met zijn historische graffiti die zegt dat je bent aangekomen in Free Derry. We zagen het monument van Bloody Sunday, dat herinnert aan de slachtoffers van die tragedie, en ook het monument voor de hongerstakers. Het verhaal dat deze muurschilderingen vertellen is niet vrolijk, maar wel heel belangrijk... en hoewel ik niets van menselijke politiek begrijp, weet ik dat deze muren spreken.

We keerden terug naar het centrum, staken weer over naar de auto en reden een half uurtje. Plotseling waren we weer in Ierland! Zonder douane, zonder vragen, zonder "heeft u hondenvoer of verboden botten bij u?". We parkeerden naast een dam die het continent verbindt met het eiland Inch. Voordat we werden opgehaald, maakten we een wandeling tussen de vogels en zwanen... ik dacht dat zo'n zwaan zich niet zo gemakkelijk laat ruiken als een hond, en dat is maar goed ook. De plaats is rustig, mooi en perfect om te slapen na een dag van tempels, muren en bruggen die, hoewel ze vrede geven, geen koekjes geven.