Ken je dat gevoel dat je bij een prachtig meer aankomt... en dat er op het eerste bord "honden verboden" staat? Zo begon de dag. Bij zonsopgang (wat voor ons elke tijd voor de lunch is) gingen we naar het Lac de Rouffiac. Verzorgd strand, gemaaid gras, bootjes, borden met activiteiten... en een flink symbool met een streep door honden, waardoor mijn staart in de modus "gebroken antenne" ging. Er waren geen mensen, maar toch was ik verboden. Papi Edu bekeek het bord, keek naar mij en zei: "We gaan weg". En we gingen weg. Als ik niet aan de oever mag komen, laat de eenden er dan van genieten.

's Middags vertrokken we met de camper richting het noorden. Eerste strategische stop: Saint-Yrieix-la-Perche. Daar ging Papi in "eikel voor de winter"-modus en verdween tussen de Lidl en de Intermarché. Ik bleef het schip bewaken, zoals altijd. Hij was bijna een uur binnen. Toen hij terugkwam, had hij genoeg eten om een regiment te voeden of een fort te bouwen met yoghurts.

We vervolgden onze route over smalle wegen en een stukje snelweg zonder tol. We stopten bij een picknickplaats om te eten en de boodschappen te herverdelen, want al die tassen in de camper stoppen was als Tetris spelen met voedsel. Papi kookte, ik hield toezicht. Toen kwam de siësta... en niet een discrete siësta, nee: we sliepen allebei als een blok. Toen ik een oog opende, was het al bijna zes uur.

Het was tijd om verder te gaan: bestemming Saint-Léonard-de-Noblat. Voordat we het dorp verlieten, tankten we bij het tankstation van Carrefour. Ik, als professionele copiloot, zette een serieuze blik op terwijl we de tank vulden, voor het geval iemand aan onze belangrijkheid twijfelde.

Tien minuten later kwamen we aan bij een enorme picknickplaats aan de oever van de rivier de Vienne. Weiden, bomen, geen mens te bekennen... ons privéparadijs. Niemand die lastigvalt, niemand die raar kijkt, niemand die zegt "honden mogen niet". Alleen de rivier, de stilte en ik die elegant mijn territorium afbakende.

Hier sloegen we ons kamp op voor de nacht. Als er morgen iemand verschijnt, zal hij me toestemming moeten vragen om mijn gazon te gebruiken.