Dag 117: Ballyknockan - Dunmore

Als je ooit in een wieg hebt geslapen die aan het plafond hing, terwijl iemand je de hele nacht duwt... nou, zo was ons rondreizende bed vannacht. De wind deed zijn best om de camper van de ene kant naar de andere te schommelen, alsof hij wilde testen hoe sterk de wielen waren. Ik probeerde tegen papa aan te slapen, maar elke keer als ik mijn ogen dichtdeed, herinnerde een nieuwe schok me eraan dat we een huisje in het midden van een storm waren.

's Ochtends openden we onze ogen en de andere camper was al verdwenen. Geen geluid toen ze vertrokken, niets. Mysterieus die reizigers. De lucht gaf ons ook geen respijt: wind en buien, het soort weer dat je oren rimpelt en je snorharen ontkroest. Dus het vertrek ging langzaam, heel langzaam. Zozeer zelfs dat we pas na één uur vertrokken.

We reden naar het zuiden. Eerst over smalle wegen die meer voor karren en schapen leken te zijn gemaakt dan voor een camper. Toen eindelijk de snelweg. Meer dan zeventig kilometer tot papa stopte op een parkeerplaats van een Applegreen benzinestation. Daar aten we, hoewel we niet echt rustten. Er was nog werk te doen.

Eerst het mysterie van de simkaart, die af en toe werkte. Papa zei dat het misschien de overstap naar "top-up" was. Ik knikte als een expert, hoewel het enige dat me echt interesseerde de gratis wifi was. Maar het belangrijkste was iets anders: een veerdienstkaartje vinden om Ierland te verlaten.

Hier leg ik je iets belangrijks uit: op veel veerboten zijn er "huisdiervriendelijke hutten". Dat betekent dat ik bij papa in de hut kan zijn, nieuwe tapijten kan ruiken, naast hem kan snurken en door het patrijspoortje kan kijken, in plaats van 18 uur alleen in de camper te blijven, opgesloten in de garage van het schip. En geloof me, 18 uur daarbenden, zonder naar buiten te kunnen of iets te kunnen ruiken, zou voor mij een hel zijn.

Het probleem is dat het niet gemakkelijk was. Op de routes van Ierland naar Frankrijk zijn de hondenkooien snel uitverkocht. De optie Ierland-Spanje bestaat in september al niet meer, het is alleen een zomerseizoen. Ierland-Wales zou kunnen, en dan door heel Engeland naar Dover of Harwich, om vervolgens een andere veerboot naar het continent te nemen. Maar die optie was duurder en papa had geen zin om zo lang door Engeland te rijden.

Na er lang over te hebben nagedacht, bingo! We vonden een kaartje met een huisdiervriendelijke hut van Rosslare naar Cherbourg, voor 23 september. Een datum, een vertrek, een duidelijk plan. Ik kwispelde bijna van opwinding.

Met het werk gedaan, maakte papa van de gelegenheid gebruik om de gratis douche van het benzinestation te gebruiken. Hij kwam fris, geparfumeerd en met een nieuw menselijk gezicht naar buiten. Ik hield ondertussen alles in de gaten vanuit het raam, als directeur van de operaties.

We gingen weer de weg op en na amper vijftien minuten kwamen we aan in Kilkenny. We parkeerden op de parkeerplaats van een park en gingen onze poten strekken. De wandeling langs het kanaal - de beroemde Canal Walk - was een cadeau. Water aan de ene kant, bomen die de lucht leken te kammen aan de andere kant, en ik met mijn neus op de grond, geheime berichten ontcijferend van alle honden in de stad. Het kasteel van Kilkenny zagen we van ver, heel ver, als een reus die zich achter de huizen verborg. Jammer, want ik zag mezelf al kerkers verkennen.

Misschien hadden we in dezelfde parkeergarage kunnen overnachten, maar papa gaf de voorkeur aan een andere, ruimere en rustigere, in Dunmore, op ongeveer twintig minuten rijden. We arriveerden om half negen en daar stond hij: een camper met een Braziliaanse nummerplaat. Brazilië! Ik kon het niet geloven. Wat een gekke reis moeten die mensen wel maken.

's Nachts sluiten ze de parkeerplaats, maar de campers mogen binnen blijven. Dus hier zijn we, veilig achter het hek. En ik geef toe, het contrast met de vorige nacht is ongelooflijk: hier beweegt geen blad. Zo rustig, zo stil, dat zelfs de wind op vakantie lijkt te zijn gegaan. Ik nestel me in mijn deken, sluit mijn ogen en denk: dit wordt pas een nacht van diepe slaap.