Dag 108: Belfast (Titanic Kwartier)

De ochtend begon zoals altijd, met ons op ons gemak... dat wil zeggen, zonder haast. Rond twaalf uur startte papa Edu eindelijk de auto. Ik was al een tijdje klaar, maar ja, niemand vraagt mij welke tijd mij het beste uitkomt. In slechts twintig minuten arriveerden we in Belfast en parkeerden we op een plek die heel serieus klonk: de Titanic Quarter. Kom op, als het schip gezonken is, hebben ze het hier tenminste omgetoverd tot een luxe wijk. Het parkeren was betaald, maar redelijk: twee pond per uur. Papa Edu zei dat dat in Dublin een lachertje zou zijn.

Ik bleef in de camper alles in de gaten houden, terwijl papa Edu en oom Javi naar de Titanic Experience gingen kijken. Voor zover ik het begreep, is het een enorm museum gewijd aan het beroemde schip: de bouw in de scheepswerven van Harland & Wolff, de verhalen van de passagiers en zelfs maquettes waar je je kunt voorstellen dat je door de salons loopt voordat de uiteindelijke duik. Ze gingen ook naar de SS Nomadic, een veel kleiner maar historisch bootje: het was de veerboot die passagiers van het land naar de Titanic zelf bracht. De beroemdste maritieme taxi ter wereld dus.

Ik wachtte op hen met alle geduld die een kelderbezitter kan hebben (niet veel). Ze kwamen na half zes terug, uitgeput van het kijken naar panelen en maquettes. Ik had ondertussen een kampioensdutje gedaan. Daarna aten we: zij eten voor mensen, ik brokken. De gebruikelijke verdeling.

Maar daar bleef het niet bij. Ze hadden nog tijd over op de parkeermeter, dus gingen ze een wandeling maken in de omgeving. Ze namen me ook mee, dat was wel tijd. We gingen naar de HMS Caroline, een oorlogsschip uit de Eerste Wereldoorlog. Het was gesloten, maar we zagen het van buiten en de waarheid was dat het behoorlijk indrukwekkend was. De wandeling was aangenaam, met uitzicht op de haven en die zeelucht waar ik van moet niezen.

Al moe keerden we terug naar de auto en binnen twintig minuten waren we weer op de parkeerplaats van het bos waar we de vorige nacht hadden geslapen. Rust, stilte, slechts twee campers meer en ik blij want hier ruikt het naar de natuur. Voor mij beter dan welk museum dan ook.