Blog

Tito Joan heeft Papi Edu in Barcelona nodig... en ik moet in Edinburgh blijven bij een nieuwe mens genaamd Fabi. Hij is niet mijn familie, maar hij heeft tenminste een bank en ziet eruit als een goed persoon.

We ontdekten het Highland Folk Museum en sloten de dag af met slapen tussen de pijnbomen aan Loch Garten. Een rustige plek, al verborg het meer een bord dat ons de zin in een duik deed verliezen...

We verlieten Edinburgh via de Queensferry Crossing, trokken de Highlands in door valleien, langs stuwdammen en meren, maakten veel omwegen vanwege slechte mobiele dekking en sliepen uiteindelijk naast een stuwdam.

We wandelden door een prachtig Edinburgh, maar het was overvol met toeristen en auto's. We ontdekten magische steegjes, regen om de vijf minuten... en een McMenu dat werd gadegeslagen door een hongerige hond.

Een lege koelkast, eindeloos verkeer en een dorp dat meer grijs dan mooi was... maar we sloten de dag af met spelen in een enorm park met luxe gras. En een volle buik!

We bleven nog een dag aan de kust tegenover Cramond. Ik speelde met de bal, ging tot over mijn rug in het water en we ontmoetten een Siciliaans stel dat alleen met handen sprak. Alles goed!

Vandaag namen we afscheid van Tito Joan, we gingen onder de slagboom van de parkeerplaats van de luchthaven door en eindigden de dag met wandelen over de zee naar het eiland Cramond. Oh, en ik heb ook natte poten gekregen.

Ik wilde de rivier oversteken om Papi Edu te volgen, maar werd bijna meegesleurd door de stroming. We bezochten de Steall-waterval, het Glenfinnan-viaduct en bereidden het afscheid van Tito Joan voor.

We verkenden Lost Valley, waren bijna aan het einde, maar keerden net terug voordat we geen poten meer over hadden. Ik probeerde op eigen houtje een rivier over te steken, maar belandde in de armen van een dame. Wat een avontuurlijke dag in Glencoe!

Van het kasteel met oude auto's naar het Colosseum zonder Romeinen, langs hamburgers in de regen, Indiase fans met een YouTube-kanaal en miches met honger. Vandaag heeft Schotland ons van alles gegeven... behalve zon.

Op mijn knieën om de parkeerplaats te betalen, stalen paarden glanzend in de zon en een ober die me water aanbood zodra hij me zag... en dat terwijl de burcht geen honden toeliet!

Een dag zonder kastelen of magische stenen, maar met modder, wasmachines, rare geluiden... en een verrassing op de luchthaven die me van vreugde deed opspringen met mijn poten in de lucht!