Blog

Vandaag gingen we bijna kopje onder... maar dan met wielen! We bezochten het gekste scheepsrad van Schotland, de gigantische metalen paarden en leerden dat als je 'MO7S' op de grond leest, je op de verkeerde rijbaan zit!

Ik was gehypnotiseerd toen ik zeilboten een waterstroomopwaarts zag beklimmen, ik bezocht een arena zonder leeuwen en ontdekte dat Dracula ook kerken bouwde. We sliepen zonder uitzicht, maar zonder 'miches'.

Tussen een kasteel waar ik Sir Chuly speelde en een vallei met een gladde rivier, hadden we het geweldig... totdat ik besloot dat de klim niets voor mij was. Gelukkig was de veerboot niet ontsnapt.

Zon, menhirs, een buitendouche en grotten vol magische stenen... totdat de knutten aanvielen. Vlucht in de auto en een happy end aan zee zonder beestjes!

We werden erg laat wakker, doorkruisten regenachtige heidevelden en wisselden ponden tegen woekerprijzen voor slechts wat friet zonder vis. Uiteindelijk een hobbelige veerboot, Schotse regen en een mysterieuze nacht op het onzichtbare eiland.

We zagen minks luxe, poëzie met een rok en een douche zonder druk. Ik verwachtte een bal, maar er viel alleen kattenvoer en fijne regen. Schotland? Eerder Schudland.

Vanuit het meest zuidelijke punt van Schotland zagen we het eiland Man en Ierland. Daarna liepen we in Portpatrick tussen kliffen en wind naar een andere vuurtoren die bijna identiek was. Dag van uitzichten, vuurtorens en wapperende oren!

Van totale ontspanning in de haven van Wigtown tot de kliffen van Mull of Galloway. Met middeleeuwse toren, heilige ruïnes en een heilige grot. En ik rook natuurlijk alles.

Tussen stenen kegels, moordende meeuwen en absurde betalingsborden, doorkruisten we een meer, draaiden we duizend rondjes en eindigden we in een haven waar de rivier komt en gaat afhankelijk van het getij.

Geen kastelen of doedelzakken: onze intrede in Schotland was bescheiden. Regen, modder, een wonderbaarlijke waterslang... en een veldslag tegen monsters uit de hel.

We brachten de nacht door als kroketten in een pan met wind. En dan ook nog spierpijn! Maar toch, vandaag stonden magische stenen, straten met winkels voor bergbeklimmers en een uitkijkpunt met een verrassing op het programma.

Berg op, berg af… bijna 18 km avontuur, wind in je gezicht en poten op de limiet. Maar met een broodje, siësta en een bruut landschap, wie klaagt er dan?