Dag 98: Glenarm - Ballintoy

Vandaag werden we wakker met een zonnetje dat je doet denken: "misschien regent het hier in Noord-Ierland toch niet altijd". We ontbeten rustig, zonder haast. We waren de laatste camper die de parkeerplaats verliet, alsof we waren gebleven om hem te bewaken.

Het dagplan begon sterk: Glenariff Forest Park. Het is een enorm natuurpark, vol groene heuvels, dichte bossen en wandelpaden die lijken te komen uit een reclame voor boter. Ze noemen het "de koningin van de Glens" omdat het de mooiste vallei van de hele omgeving is. We parkeerden, betaalden vijf pond (ze lieten me niet met snoep betalen, onrechtvaardig) en begonnen aan de Waterfall Trail.

De route voerde ons door een weelderig bos, met watervallen en cascades die als zilveren draden naar beneden vielen. Ik dacht: "Ik zie hier veel water, maar ik mag niet zwemmen". De uitzichten waren zo mooi dat papa Edu om de haverklap stopte om foto's te maken. Daarna gingen we verder op een ander pad met uitzichtpunten met landschappen waar je wel zou willen blijven wonen... nou ja, als je van permanente vochtigheid houdt.

Toen we de wandeling beëindigd hadden, gingen we terug naar de auto en zochten we een plek om te eten. We vonden die in de jachthaven van Cushendall. Terwijl de mensen aten, hield ik de meeuwen in de gaten en keek ik hoe de zeilboten rustig over de zee voeren. Alles heel ontspannend, behalve de meeuwen, die altijd een blik hebben alsof ze iets van plan zijn.

De volgende stop was Ballycastle. We parkeerden en gingen op verkenning. Het dorp heeft leuke straatjes, kleine winkeltjes en, het belangrijkste voor mij, een wandeling naar het strand. En natuurlijk, omdat het een spectaculaire dag was, was het strand overvol. Mensen overal, handdoeken, kinderen die renden, de geur van zonnebrandcrème... Papa Edu dook zonder aarzelen de zee in om te zwemmen. Maar niet voordat hij langs een ijssalon was geweest die volgens hem een van de beste ijsjes van zijn leven had. Ik kan dat niet bevestigen omdat ik het uiteraard niet kreeg.

Na een rondje door het dorp, maakten we een snelle stop bij een supermarkt om de voorraad aan te vullen en gingen we naar de plek waar we de nacht zouden doorbrengen. Volgens Park4night is het alleen bereikbaar met een 4x4. Dat maakte me enthousiast, want het betekent dat het echt afgelegen is. We kwamen aan en... wow! Een hoekje tussen veld en bos, zonder een ziel in de buurt. Pure rust.

De mensen besloten dat het het ideale moment was om hun haar en baard te knippen. Dus bracht ik de middag door met te kijken hoe ze veranderden in meer aerodynamische versies van zichzelf. Nu zijn ze allemaal netjes en ik ben natuurlijk nog steeds net zo knap als altijd. We eindigden de dag in stilte, luisterend naar het gezang van de vogels en voelend dat dit het soort plek is waar je de wereld vergeet. Hier slapen we omringd door de natuur, als echte ontdekkingsreizigers... met een camper, natuurlijk.