Antiparasietpil, een wandeling naar het winkelcentrum en een afscheidsdiner... terwijl ik thuisblijf met de poes om de logistiek te bewaken.
🇪🇸🇫🇷🇩🇪🇳🇱 Spanje, Frankrijk, Duitsland en Nederland
Kattenmensen in huis! Tom werd overladen met knuffels, ik kreeg kruimels (bijna). Na taart, bezoek en bankhangen volgde een lange wandeling met papi Edu. Rustige dag, volle neus, tevreden pootjes.
Regen, regen en nog eens regen. Terwijl zij naar een theater met 4000 mensen gingen, lag ik lekker warm… in het mandje van de kat. Tja, een hondenleven is soms best knus!
Papa gaat zwemmen met Tito Antonio en ik blijf op de bank... maar hij komt terug met nieuwe ballen! Wandeling met meer, Nederlandse molen en selfie inbegrepen. We slapen in de camper, zoals het hoort.
Teaser (Chuly's stem, 200 tekens): Douchen in het wild? Mislukt. Snelweg vol vrachtwagens? Check. Vee op het dijkpad? Spannend. Maar hé: knuffels, familie en slapen voor de deur in Barendrecht. Hallo Nederland!
We sliepen slecht, maar we reden door de helft van Duitsland met stops en rotswegen, en we eindigden in een rustig bos aan de rand van Nederland. Geen kaas vandaag, maar wel wandelen en stilte.
Vandaag waren er wijngaarden, Duitse knuffels, een verraderlijke teek en een man die meer praatte dan een papegaai met koffie. Maar uiteindelijk, rustig bos en poten in de lucht. Compleet dagje.
We sliepen met een soundtrack van een waterval, ontdekten een kasteel zonder toeristen, renden tussen magische rotsen en staken de grens met Duitsland over met gesmokkelde kaas. En dat alles zonder onze staart te verliezen.
Na zoveel stad zochten we rust. We vonden het in een meer zonder bad, een middagdutje op de snelweg en een beek met vloeibare soundtrack.
Vandaag was het intensief toerisme: straten die naar wafels ruiken, selfies bij de vleet en dorpjes zo mooi dat je bijna een boete krijgt voor ademhalen. We skipten Mulhouse, dribbelden door Eguisheim, verzamelden gevels in Colmar en vielen in slaap aan de Rijn, ik met m’n snuit in Frankrijk en m’n staart in Duitsland.
Tussen stadsmuren, Franse terrassen en meren vol bordjes met “niets aanraken”, was het vandaag een vrijdag voor ontdekkingsreizigers. En ja, de leeuw van Belfort blafte niet naar me. Wat een lafaard.
Vandaag begon het avontuur al voordat de motor goed en wel aan stond: takken in het gezicht, modder tot aan de wielen en een weg zo smal dat we er bijna geperst uitkwamen. Maar de eindbestemming: rust, het platteland en geen mens te bekennen. Top plan.