We verkenden Lost Valley, waren bijna aan het einde, maar keerden net terug voordat we geen poten meer over hadden. Ik probeerde op eigen houtje een rivier over te steken, maar belandde in de armen van een dame. Wat een avontuurlijke dag in Glencoe!
gratis
Ik wilde de rivier oversteken om Papi Edu te volgen, maar werd bijna meegesleurd door de stroming. We bezochten de Steall-waterval, het Glenfinnan-viaduct en bereidden het afscheid van Tito Joan voor.
Vandaag namen we afscheid van Tito Joan, we gingen onder de slagboom van de parkeerplaats van de luchthaven door en eindigden de dag met wandelen over de zee naar het eiland Cramond. Oh, en ik heb ook natte poten gekregen.
We bleven nog een dag aan de kust tegenover Cramond. Ik speelde met de bal, ging tot over mijn rug in het water en we ontmoetten een Siciliaans stel dat alleen met handen sprak. Alles goed!
Een lege koelkast, eindeloos verkeer en een dorp dat meer grijs dan mooi was... maar we sloten de dag af met spelen in een enorm park met luxe gras. En een volle buik!
We wandelden door een prachtig Edinburgh, maar het was overvol met toeristen en auto's. We ontdekten magische steegjes, regen om de vijf minuten... en een McMenu dat werd gadegeslagen door een hongerige hond.
We verlieten Edinburgh via de Queensferry Crossing, trokken de Highlands in door valleien, langs stuwdammen en meren, maakten veel omwegen vanwege slechte mobiele dekking en sliepen uiteindelijk naast een stuwdam.
We ontdekten het Highland Folk Museum en sloten de dag af met slapen tussen de pijnbomen aan Loch Garten. Een rustige plek, al verborg het meer een bord dat ons de zin in een duik deed verliezen...
Tito Joan heeft Papi Edu in Barcelona nodig... en ik moet in Edinburgh blijven bij een nieuwe mens genaamd Fabi. Hij is niet mijn familie, maar hij heeft tenminste een bank en ziet eruit als een goed persoon.
Ik bracht zes dagen door met nieuwe mensen, maar papa Edu kwam terug. Ik rook aan hem, ik likte hem... en we huilden ook. Want er zijn rare dagen die eindigen met knuffels, verkoudheid en veel hondenliefde.
Papi Edu viel met koorts en ik maakte van de gelegenheid gebruik om de hele dag te knuffelen. Australische bezoekers, Coca-Cola in de zon en oneindige dutjes. Twee dagen zonder te bewegen, maar met verhalen om te vertellen.
Na drie dagen in "verpleegmodus" in Cramond, gaan we weer de weg op. We lozen water, vullen de voorraadkast en eindigen op een plek met watervallen, een fris riviertje en een luxe parkeerplaats.