Ik heb duizend nachten in onze camper geslapen, en papa Edu nog een meer. Duizend-en-een nachten van wegen, regen, sneeuw en sterren, die geen landen tellen, maar dromen op wielen.
camper
Oradour-sur-Glane maakt ons sprakeloos en zonder wandeling. Ik, de enige hond ter wereld die door de geschiedenis is verboden, wacht buiten terwijl papa de ruïnes bezoekt. Aan het einde van de dag keert de rust terug tussen bomen en schroeven.
We dachten dat we alleen maar aan een meer zouden eten... en uiteindelijk luisterden we naar het hele leven van een vreemde voordat we verdwaalden in een perfect bos om op wielen te slapen.
Tussen ochtendlijke stortbuien, strategische aankopen en heren gecamoufleerd met gigantische verrekijkers, krijgt Chuly een nieuw knuffeldier en valt in slaap in een magische hoek bij de rivier de Creuse.
Een fotogeniek kasteel, een brug zonder modelhond, regen die plannen saboteert en een papa die elk gebied uitknijpt alsof het nomadische magie is. Wie zegt dat een grijze dag niet kan schitteren?
Vandaag klom ik op sprookjesmuren, snuffelde in troglodietengrotten en eindigde de dag met het bewaken van de Loire vanuit een geheime schuilplaats. Als dit geen leven van een nobele hond is... weet ik niet wat het wel is!
Van een middeleeuwse heldinnentoren tot een in de rots uitgehouwen dorp en een geheime schuilplaats aan de Loire. Vandaag waren er eindeloze trappen, nieuwsgierige mensen en grotten met geschiedenis. Zal ik je de blafjes vertellen?
Een meer vol veren, een kasteel dat half te zien is en een dorp uitgegraven in de rots waar zelfs het water magisch lijkt. En uiteindelijk, een geheime schuilplaats achter een kerk. Ruikt u de avonturen?
Van een bos dat ons bombardeert met eikels naar een geheim meer vol zwanen, via een picknick aan de rivier en een rebelse GPS. Er was geen plan... maar er was avontuur. Kom je het opsnuiven?
Een avond met een rijdende discotheek, een historische stad verkend in een slakkengang en een stil bos... behalve de eikels die van bovenaf aanvallen. Overleven we het bombardement?
Zonder musea, stranden of haast: alleen een geheim bos, siësta op wielen en een oud kanaal dat onwetend op ons wachtte. Wie zei dat "niets doen" geen avonturen oplevert?
We sliepen als een blok, vluchten weg van de musea en volgen het instinct van de snuit: winkelen, weg zonder bestemming en een verborgen weiland naast een piepklein dorpje. Raad eens waar ik eindigde met het markeren van territorium?